Monety Bolesława Kedzierzawego w świetle rewelacyjnego skarbu z Dąbrowy Górniczej-Łośnia
Już 7 grudnia 2015 roku o godz. 17:00 w oddziale warszawskim PTN zagości jak co roku Profesor Dr Hab. Stanisław Suchodolski. Tym razem prelegent przybliży zebranym dzieje mennictwa Bolesława Kędzierzawego na przykładzie skarbu odkrytego w Dabrowie Górniczej-Łośniu. Zapraszamy!
Monety Bolesława Kędzierzawego (1146-1173), drugiego syna Bolesława Krzywoustego, będzie można lepiej poznać dzięki rewelacyjnemu odkryciu, jakiego dokonali archeolodzy w Dąbrowie Górniczej-Łośniu. Na terenie wczesnośredniowiecznej huty natrafili oni na wielki skarb monet i placków srebrnych. Ukryty został po 1162 r., a zawierał blisko tysiąc monet Bolesława Kędzierzawego. Najliczniejsze (427 szt.) były monety typu 1. Na awersie noszą one przedstawienie księcia na tronie z mieczem na kolanach a na rewersie relikwiarz z głową św. Wojciecha, patrona państwa i dynastii. W typie 2 (316 szt.) na jednej stronie widać postać stojącego księcia z proporcem i tarczą w rękach. Na drugiej zaś znów występuje Bolesław, ale w towarzystwie swego brata – Mieszka III. Obaj siedzą za stołem i współtrzymają jabłko panowania, jako symbol razem sprawowanych rządów. Na monetach typu 3 (186 szt.) przedstawiono postać siedzącego na tronie Fryderyka Barbarossy. Jest to wynik hołdu, jaki w 1157 r. Kędzierzawy był zmuszony złożyć cesarzowi. Najmniej liczne (3 szt.) były monety typu 4. Domyślamy się, że skarb trafił do ziemi w początkach ich emitowania. Noszą one scenę najbardziej niezwykłą: trzech książąt siedzi za dobrze zastawionym stołem. Po środku widzimy seniora – Bolesława Kędzierzawego, a po bokach młodszych braci. Jest to symbol zgodnie sprawowanej władzy, jako przeciwstawienie wcześniej prowadzonych walk bratobójczych.
Monety Bolesława trzech najmłodszych typów w tym skarbie już nie wystąpiły. Są one stosunkowo rzadkie i wciąż mało zbadane. Nie ma nawet pewności czy wszystkie rzeczywiście wybił Kędzierzawy. Na monetach tych pojawiają się przedstawienia zupełnie nowe: książę na koniu (typ 5), gryf dawniej utożsamiany z orłem (typ 6) i wreszcie orzeł (typ 7).